Мае пралескi

(на белорусском языке)
Вясна, абуджана прырода,
У паветры гойсае свабода,
Гучаць навокал ручаi,
Крыштальным звонам ад зямлi.
Дзяцiнства яркае iмгненне
Маё прышпорвае цярпенне,
I прыспяшае час вясны
У лес халодны без пары.
--Напэуна там ужо пралескi
Надзелi зноу свае падвескi.
Квiтнеюць кроплямi вады,
Звiняць пад подыхам вясны.--
Iмчацца ногi, сэрца б*ецца,
А сакавiк, мiж тым, смяецца.
У гурбах знегу лес стаiць,
Карынкай тонкаю блiшчыць.
Я, неузабаве, слупянею,
Душой адкрытай халаднею.
Мае пралескi, дзе ж яны?
Тут не вiдаць зусiм зямлi!
…….....................................
Засмучана стаiць дзiця
I снег грабе, як кацяня!
У сэрцы цеплiцца надзея,
Што будзе радаснай падзея,
I пах пралесак разлiецца,
З-пад гурбау снегу данясецца!
Але не выйшла, не збылося,
Пралесак у снезе не знайшлося!
I змоклi вельмi рукавiчкi,
Параспляталiся касiчкi.
Вяла дамоу дзiця сцяжынка,
I моцна плакала дзяучынка.
I хоць гады дауно мiнулi,
Старонку гэту загарнулi,
Але жыве у душы жаданне
Спазнаць вясновае прызнанне,
Пралескам у вочы зазiрнуць
I цеплыню вясны адчуць.