Разлівае малокі туман,
Засцілае і памяць, як сон.
Ліхтар свеціць, бялюткі паркан,
Кроплі шэрыя, шыбіны звон...
Вось "учора" ў белым паўстала
(Дрэнна бачу я твой сілуэт).
Што, чакала? Ды гэтага мала.
Позна ўжо, твой заблытаны след.
Няхай "сёння" туманнага ранак
Мне адкрые дарогі прасвет,
Каб учора ірваная рана
Сваім болем ня засціла свет.
Праз туман
© Copyright: Николай Карташевич, 2020
Свидетельство о публикации №120022610459
Свидетельство о публикации №120022610459
Рецензии