The house by the leaning tree

       Марнис Гейсен

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

8

Я бреюсь перед зеркалом как подобает,
как общество и мера, норма ждёт.
Всем внешним видом и манерами я тот,
чей белизной воротничок не уступает.

И обезьянничаю точно как могу
и даже слишком рьяно повторяю жесты,
пусть и мечтал я с берегов великой
  Шельды
часами облаков следить неспешный курс.

Как часто парню в зеркале я говорил:
нелепый малодушный трус-пошляк,
  как долго
любовь и ярость ты скрывал за чувством долга?
Тебе бы Пана зад лишь удобоварим!

И в отражение своё готовый плюнуть,
переполняясь в спеси сам к себе враждой,
никем не став, один я знаю жизни минус -

тот в зеркале молодчик мне никто,
                чужой.

9

Богатая соседка день любой сидит
перед окошком в сад предельно пьяной.
Пьёт от обеда до поры, как звёзды,
  ясно
горя, подчеркивают непотребный вид.

Уснёт в кровати с балдахином сном вола,
хихикая судят-рядят о ней служанки.
Проснулась утром, в руки зеркало взяла -
дай Бог, хозяйку чтобы все узнали.

Клянётся самым дорогим,
  что сознаёт,
что совершенно бесполезна жизнь пустая.
И медлит со стаканом наготове... Стая
бесовская сама бутылку
  подаёт.

Глядеть в её лицо - гнуснее нет подарка,
стеклянные глаза, жестокая подагра.
"Но прежде чем уйти, что надо делать
  ей?"
И не хочу, хотя могу сказать лишь:
  "Пей!"

С нидерландского


       Marnix Gijsen

The house by the leaning tree

8

`k Sta voor de spiegel en ik scheer me lijk het hoort,
zoals de maatschappij dat voor me kan verwachten.
Over mijn uiterlijk fatsoen doen geen klachten
de ronde want elke dag draag ik een verse boord.

Ik doe zo trouw ik kan al wat die apen vragen
dat ik zou doen, al liep ik liever door de velden
met een stroomgodenbaard of lag ik aan de nooble
  Scheide
uren te staren naar der wolken stage` en blonde vaart.

Hoe vaak heb `k aan die man daar in de spiegel al
  gezegd:
Je bent een lafaard. Hoe lang gaat dat nog duren?
Jij die verliefd bent op de wildste avonturen
en op een leven naakt, - alle gewaden afgelegd?

Ik zie hem tammer, weker worden met de dag,
zijn haren grijzer worden en verdwijnen.
Zijn mond, een bittre gleuf waarop een lach
slechts zelden en dan nog moeizaam kan verschijnen.

Soms heb ik lust hem in `t gezicht te spuwen
om wat hij niet is, om zijn zwaakheid en zijn waan -
wijsheid en ook zijn zelfbedrog die mij doen gruwen.

`k Heb met die vent daar in de spiegel niets, maar niets
  uit te staan.

9

De rijke, oude buurvrouw zit, elke dag van `t jaar,
voor `t raam van hare tuin en drinkt zich dronken.
Dat duurt van `s middags tot de sterren eindlijk
  vonken,
haar stap onzeker wordt en bevend haar gebaar.

Dan slaapt ze lijk een os in `t hoge hemelbed,
terwijl de meiden giechelen en haar diep misprijzen
en als z` ontwaakt en in de spiegel haar gelaat belet,
dan rilt ze elke morgen met een mateloos afgrijzen.

Dan zweert ze` een dure eed, maar dan stijgt weer `t
  besef
in haar hoe radeloos leeg haar leven is geworden.
Zij aarzelt bij het glas... Dan keert de donkre horde
der demonen die haar bezitten weer, en ledigt zij de
  fles.

Ik zit soms naast haar en huiver bij `t gezicht
van haar waterige ogen en haar handen, knoestig van
  de jicht.
"Wat moet ik doen," kwijlt ze, "voor ik geheel verzink?"
Ik durf niet zeggen wat ik denk: "Er is geen andre
  troost meer. Drink!"