Згубілі ўсё,што мелі мы калісьці,
праз брудны гурт драпежнікаў-сяброў
мы не пранеслі гонару бацькоў
і сэнсу не пранеслі сваяго.
І быццам ёсць народ яшчэ,
і быццам ёсць свая краіна,
але ж стагоддзі за плячыма
парвалі сувязь продка з сынам.
Чужынцы сталі ў роднай хаце,
мы здрадзілі і мове,і бацькам,
ды марым мы аб сваім шчасці
ў месцы неналежным нам.
Але ж калі ты тут чужынец,
то кім ты будзеш за мяжой?
Калі згубіў ты свой дзядзінец,
ці зможаш зберагчы нясвой?
Быццам ёсць
© Copyright: Андрей Двинский, 2020
Свидетельство о публикации №120020602984
Свидетельство о публикации №120020602984
Рецензии
Вельмі ўражвае, малайчына. Андрэй,ты годны сын сваіх бацькоў і Радзімы. З павагай Дзімітрый.
Змицер Дубровский 26.06.2022 20:32 • Заявить о нарушении
Змицер Дубровский 26.06.2022 20:32 • Заявить о нарушении