Сплiн
на святло прыўшоў акцыз,
з раскі нёманскай каралі
вецер выставіў на прыз.
Не застаўся без работы
сумнай восені кірунак:
выдзяляе дню свет квоты,
як на першы пацалунак.
Пасінелы колер лісця,
бы пад вокам ліхтары, –
лістапад шукае выйсця,
ціха злазячы з гары.
Ды пляце канвеер стужку,
глянь, з тутэйшага радна:
восень плача ў падушку,
марай грэяцца вясна.
Шэрасць дня – размыты здымак,
дождж стварае з кропель трук,
і са сплінам паядынак –
твой пяшчотны дотык рук.
Свидетельство о публикации №119123104120
запрашае ў зарэчча,
дзе на вейках васількоў
спавядалася сінеча.
Такі шыкоўны слупочак!
Мае апладысменты!!!!!
А ў крайнім слупку хочацца "стадыяй".
З павагай,
Ядвига Довнар 20.01.2020 22:35 Заявить о нарушении
PS.Здаеецца,што нам пара мець свае Вершы by. Хачу пачуць Ваша меркаванне аб рэальнасці прапановы. Мечыслаў.
Мечислав Курилович 21.01.2020 13:02 Заявить о нарушении
Апошнім часам, на жаль, чамусьці не заўсёды спрацоўвае канал "асабістай перапіскі"(чула, што ў многіх "завірусаваны").Але час ад часу пісьмы даходзяць.
З шанаваннем, Ядвіга.
Ядвига Довнар 25.01.2020 21:19 Заявить о нарушении