Юзеф Чехович Светает

светает

пол-земли выплывает из-под звездных россыпей
спящие вытягивают руки и много их целая сеть
рассвет разгорается мягко успокоит все сделает проще
но сгинет когда в небо вольется пылающая медь
полночь тянула за душу но все равно заблестели воды
можно бы на коне ускакать среди низких верб
конь напролом дорога пахнет осенними красотами
утренняя роса руки лижет лижет как зверь

освобождение купцы плотники пророки воры
глядят молодцами
горизонт изогнется ремнем
пока поддастся стремя
ты воздух рвешь то бег то бег на лбу все ветер ветер
у пят все прутья ивовые выносит ветер и с ветром конь
и ал аллюр и в синь аллюр и в зелень бег
но! но! в водопадах пагорков топот летучей погони
наиближайшие ненавистные на конях смолистых и рыжих
хочешь не хочешь станешь будешь один из них
видишь
в палящем рассвете переваливается толпа наездников
отдаляясь растет
бедствие
дно

заревели в одночасье ночь полночь утро вечер
дорога ручей ивняк бушуют крутятся гремят
а кони как будто колоссы огромные топчут осень
и их и тебя накроет чудовищная туч процессия
и далеко в неизвестности
отзывается горн солдатский
опавшим ивовым листьям

przedswit

pol globu wyplywa spod nocnych gwiezdnosci
spiacy juz rece unosza a zasiani sa gesto jak siec
przedswit schodzi lagodnie ma moc uspokoic uproscic
lecz zginie gdy sie w niebo wleje plonaca miedz
polnoc saczyla udreke coz z tego zablysla woda
mozna choc konno uciec uciec wzdluz niskich wierzb
tu kon tu na wprost droga pachnie jesienna uroda
zaranna rosa lize po rekach lize jak zwierz

jest wybawienie kupcy ciesle prorocy zlodzieje
patrzec mlodo
widnokrag ugnie sie niby rzemien
zanim rozdnieje strzemie
powietrze rwiesz to ped to ped u czola wiatr i wiatr
u piet promienie wierzb unosi wiatr i wiatrem kon
w czerwony ped w niebieski ped w zielony ped
ha w wodospadach pagorkow tetent lotnej pogoni
najblizsi nienawistni na koniach smolistych i rydzych
chcesz czy nie chcesz zaliczonys do nich
widzisz
w switaniu palajacym przewala sie tlum jezdzcow
a oddalajac sie rosna
o klesko
dno

zawrzaly jednoczesnie noc polnoc swit i wieczor
droga strumien wierzbiny burza sie wiruja grzmia
a konie jak urastaja gniotac ogromem jesien
w potwornych oblokow leju znikasz i ty i oni i wszystko
i nie wiadomo gdzie sie
ozwala trabka zolnierska
grajac opadlym z wierzb listkom


Рецензии