Засвяціла сонца ў вокна,
І з'явілася лянота.
Прычапілася да Юлі
"Вы бы, пані, аддыхнулі.
Выпілі сваей гарбаты
І збіраліся дахаты. "
Кажа Юля так сур'езна:
" Мне дадому шчэ не можна.
Шмат на заўтра накладных
Ды не толькі іх адных.
Іншых шчэ папер багата.
Не цягнуць жа іх дахаты? "
А лянота не сціхае
Сваю песеньку спявае:
" Ўсяго не перарабіць
Няхай праца паляжыць. "
Тупнула нагою Юля
І дала ляноце дулю!
... Так шчыруе чалавек,
Каб пражыць багата век.
Лянота
© Copyright: Юлия Садовая-Артюкевич, 2019
Свидетельство о публикации №119120909669
Свидетельство о публикации №119120909669
Рецензии