Прощание со старым Тбилиси, или Рассветное пение дудука ветерок больше не доносит
2.
На оттоманку люблю прилечь я
И в небеса улететь мечтами,
Вот и рассвет взорвался картечью,
Вот я у рифм в гостях за стихами.
Жду я с волнением необъяснимым,
Чтобы в моей праздной обители
Дальние звуки легли килимом.
Но у зурны голос похитили!
Глушат дудук фабричные трубы,
Песня - в тисках у железной воли,
В клеть соловья затолкали грубо,
И не слышны ни чанги, ни доли.
Сам не пойму, какие законы
То берегут меня, то калечат,
Я - как Отелло без Дездемоны,
Жизни другой невольный предтеча.
Старый Тбилиси! Я разучился...
Так же хвалить тебя... как бывало...
Всё же горжусь я, что приобщился
Разноголосым твоим анналам.
Старый Тбилиси! Будешь мне сниться...
Я не ищу себе оправданья...
Должен мой путь... теперь измениться...
Старый Тбилиси... всё... до свиданья...
Иосиф Гришашвили - Прощание со старым Тбилиси 2
© Copyright: Ирина Санадзе, 2019
Свидетельство о публикации №119120307390
Свидетельство о публикации №119120307390
Рецензии
იოსებ გრიშაშვილი - გამოთხოვება ძველ თბილისთან ანუ დუდუკის საარი ქარს აღარ მოაქვს
2
აი, პარმაღზე ვწევარ გულაღმა.
ჩემი ოცნება ფრენას ვერ ითმენს.
აი, აფეთქდა აისი ნაღმად.
აი, ლექსისთვის ვეწვიე რითმებს.
ძველებურ განცდით ვდრაჯობ ნიავს,
რომ შორეული ჰანგი მომფინოს -
მაგრამ ზურნის ხმა ვიღაცას მიაქვს,
ვერ აღწევს ჩემი სახლის ლორფინოს.
დუდუკის ნაცვლად-ქარხნის საყვირი.
დუმბო და ზილი დაახშო რკინამ,
ბულბულს-ყაფაზა, გრძნობას-აღვირი.
აღარც დუდუკი... აღარც ყიჟინა...
და მე არ ვიცი ვიღას ვემონო,
ასეთ ყოფაში თითქოს მოვბერდი...
ვრჩები ოტელო უდეზდემონოდ
მე, სხვა ცხოვრების წინამორბედი.
ძველო თბილისო! დღეს ისე მკვეთრად
ვეღარ შეგაქებ...არ მაქვს უნარი...
მაგრამ ვამაყობ, რომ ჩემთან ერთად
დარჩები მუდამ გაუხუნარი.
ძველო თბილისო! ჩემი მიზნები
აღარ მაქვს,გულში რომ გინახავდი...
გადაწყდა, უნდა შევცვალო გზები...
ძველო თბილისო... გტოვებ... ნახვამდის...
Ирина Санадзе 03.12.2019 18:53 • Заявить о нарушении
2
აი, პარმაღზე ვწევარ გულაღმა.
ჩემი ოცნება ფრენას ვერ ითმენს.
აი, აფეთქდა აისი ნაღმად.
აი, ლექსისთვის ვეწვიე რითმებს.
ძველებურ განცდით ვდრაჯობ ნიავს,
რომ შორეული ჰანგი მომფინოს -
მაგრამ ზურნის ხმა ვიღაცას მიაქვს,
ვერ აღწევს ჩემი სახლის ლორფინოს.
დუდუკის ნაცვლად-ქარხნის საყვირი.
დუმბო და ზილი დაახშო რკინამ,
ბულბულს-ყაფაზა, გრძნობას-აღვირი.
აღარც დუდუკი... აღარც ყიჟინა...
და მე არ ვიცი ვიღას ვემონო,
ასეთ ყოფაში თითქოს მოვბერდი...
ვრჩები ოტელო უდეზდემონოდ
მე, სხვა ცხოვრების წინამორბედი.
ძველო თბილისო! დღეს ისე მკვეთრად
ვეღარ შეგაქებ...არ მაქვს უნარი...
მაგრამ ვამაყობ, რომ ჩემთან ერთად
დარჩები მუდამ გაუხუნარი.
ძველო თბილისო! ჩემი მიზნები
აღარ მაქვს,გულში რომ გინახავდი...
გადაწყდა, უნდა შევცვალო გზები...
ძველო თბილისო... გტოვებ... ნახვამდის...
Ирина Санадзе 03.12.2019 18:53 • Заявить о нарушении