Кто срисовал тебя с фрески, Рахиль, не знаю,
Кто втихаря пассифлору тебе показал?
Проклята ты любовью, когда, ускользая,
С неба луна в твои заглянула глаза.
Солнце, Рахиль, всё так же сражается с мраком!
Кто тебе впарил потрёпанный этот талмуд?
Будешь шагать за Тельцом, своим зодиаком,
Дом свой смиренный отныне навеки забудь!
Слышишь, Рахиль, молитвы поют в синагоге?
Ты же попалась в соблазнов нечистую сеть
Птицей, которую ждут её полубоги –
Этим мужчинам ночь напролёт будешь ты петь.
Два крепких персика прячет твоя туника,
С хрюканьем схожий, утробный послышался зов...
Хор ротозеев ахнул: "Рааахиль!" Смуглолика,
Вышла – и горе бедняге, в ком вспыхнет любовь!
Как от очей изумрудных мне оградиться?!
Рядом с тобой Клеопатра - лишь жалкая тень!
Но и тебе от старости негде укрыться,
К Бога прогневавшей Судный уж близится день!
Ты сквозь толпу горделиво идёшь куда-то,
Косы твои, Рахиль, - свисают как две змеи.
Это из-за тебя Каин восстал на брата,
Ты виновата, а Каина можно простить.
Мимо идёшь, даже поступь твоя – камланье.
О, как призывно мерцанье пленительных глаз!
Смех за спиною скрывает огонь желанья -
Горькой слезою с груди покатился алмаз.
Кто разодетые эти твои товарки,
В шёлке и бархате тёмно-вишнёвых хламид?
Гам, толчея и полные снеди прилавки,
Птицей обвешан, хахам за равином спешит...
Знать бы, Рахиль, кто жертвой в последнем турнире
Сгинет, попав в этот гибельный водоворот?
Женщины, равной тебе, не сыщется в мире,
Что на уме у тебя, и сам чёрт не поймёт!
Мимо идёшь, за тобою – стайкой красотки,
Но не усвоить эскорту твой царственный стиль -
Вечно влюблённая, гордой своей походкой,
Смертная с грешной душою, шагает Рахиль!
Реваз Амашукели - Древнееврейская фреска. Рахиль
© Copyright: Ирина Санадзе, 2019
Свидетельство о публикации №119111605384
Свидетельство о публикации №119111605384
Рецензии
რეზო ამაშუკელი - ძველაბრაული ფრესკა რახილი
რახილ, რა ხელმა გადმოგხატა ძველი ფრესკიდან,
ვნების ყვავილი, აკრძალული, შენ ვინ გაჩვენა?!
როს ცისკრის ვარსკვლავს იისფერი ცეცხლი ეკიდა,
მაშინ დაგწყევლა სიყვარულმა და შეგაჩვენა.
რახილ, შეხედე: იმგვარივე მზე არის დღესაც!
რახილ, რა ხელმა მოგაჩეჩა ძველი თალმუდი?!
ამღვრეულ კუროს _ ზოდიაქოს გაჰყევი შენსას _
და მორჩილების სახლსა შინა აღარ დაბრუნდი!
ისმის ღიღინი მორწმუნეთა სინაღოღიდან,
შენ კი, შენ დღესაც ამქვეყნიურ ცოდვით დათვრები.
რახილ მოახლით მოედანზე გავლა მოგინდა,
რომ კვლავ იხილო, მამრის ჯილაგს ვით ენატრები.
ისეც შხივიან ჩახსნილ მკერდში მკვრივი ატმები,
ისევ კრუტუნებს ფოცხვერივით შენში ძახილი. . .
_ რახიილ! _ აღმოხდათ მოსეირეთ. მოდის რახილი:
და ვაი იმას, ვისაც ერთხელ შეუყვარდები!
ვაი, მომწვანო ზურმუხტები - შენი თვალები!
შენთან ეგვიპტის დედოფალიც იყო ბოგანო.
მაგრამ სიბერეს შენც კი ვერსად დაემალები,
რახილ, ღვთის წყრომავ, ფეხადგმულო ცოდვის გორგალო!
რახილ, ვინ მოგყავს მშვენიერი მოკლე საბელით,
ვინ არის იგი, დალალებით წითლად ნაფერით,
შენი გულისთვის თუ კაენმა მოკლა აბელი,
ო, მაშინ უნდა ეპატიოს სულყველაფერი.
რახილ, მითხარი ვისთვის გინდა ძუ მსხმოიარე,
ვნების მტევნებით, მაცდუნებელ თვალთა ხამხამით?
მოდიხარ, სურვილს ხანძარივით მოაბრიალებ,
და მაღალ მკერდზე მსხვილ ალმასებს გააქვთ ხარხარი.
რახილ, მითხარი რა ხილია შენი თანმხლები,
მხრებზე ხავერდის ხენდროსფერი წამოსასხამით?
ხმაურობს ხალხი ხვავრიელად დახრილ დახლებით,
რაბინს ქათმებით ახორხლილი მისდევს ხახამი. . .
რახილ, მითხარი, ვისთვის გინდა მსხვერპლი ახალი,
რისთვის გაზმორებს ზეზეურად სიზმართ მორევი?
ეშმაკმა უწყის საიდუმლო შენი ზრახვანი!
ქალი არ არის ქვეყანაზე შენი მომრევი!
ჩაიარა და თან წაიღო მთელი უბანი,
მშვენიერ მხევლებს შურით დარჩათ თვალი დათხრილი.
შეყვარებული, ამაყი და თავისუფალი,
ცოდვილი სულის წარსაწყმედათ მიდის რახილი.
Ирина Санадзе 16.11.2019 15:28 • Заявить о нарушении
რახილ, რა ხელმა გადმოგხატა ძველი ფრესკიდან,
ვნების ყვავილი, აკრძალული, შენ ვინ გაჩვენა?!
როს ცისკრის ვარსკვლავს იისფერი ცეცხლი ეკიდა,
მაშინ დაგწყევლა სიყვარულმა და შეგაჩვენა.
რახილ, შეხედე: იმგვარივე მზე არის დღესაც!
რახილ, რა ხელმა მოგაჩეჩა ძველი თალმუდი?!
ამღვრეულ კუროს _ ზოდიაქოს გაჰყევი შენსას _
და მორჩილების სახლსა შინა აღარ დაბრუნდი!
ისმის ღიღინი მორწმუნეთა სინაღოღიდან,
შენ კი, შენ დღესაც ამქვეყნიურ ცოდვით დათვრები.
რახილ მოახლით მოედანზე გავლა მოგინდა,
რომ კვლავ იხილო, მამრის ჯილაგს ვით ენატრები.
ისეც შხივიან ჩახსნილ მკერდში მკვრივი ატმები,
ისევ კრუტუნებს ფოცხვერივით შენში ძახილი. . .
_ რახიილ! _ აღმოხდათ მოსეირეთ. მოდის რახილი:
და ვაი იმას, ვისაც ერთხელ შეუყვარდები!
ვაი, მომწვანო ზურმუხტები - შენი თვალები!
შენთან ეგვიპტის დედოფალიც იყო ბოგანო.
მაგრამ სიბერეს შენც კი ვერსად დაემალები,
რახილ, ღვთის წყრომავ, ფეხადგმულო ცოდვის გორგალო!
რახილ, ვინ მოგყავს მშვენიერი მოკლე საბელით,
ვინ არის იგი, დალალებით წითლად ნაფერით,
შენი გულისთვის თუ კაენმა მოკლა აბელი,
ო, მაშინ უნდა ეპატიოს სულყველაფერი.
რახილ, მითხარი ვისთვის გინდა ძუ მსხმოიარე,
ვნების მტევნებით, მაცდუნებელ თვალთა ხამხამით?
მოდიხარ, სურვილს ხანძარივით მოაბრიალებ,
და მაღალ მკერდზე მსხვილ ალმასებს გააქვთ ხარხარი.
რახილ, მითხარი რა ხილია შენი თანმხლები,
მხრებზე ხავერდის ხენდროსფერი წამოსასხამით?
ხმაურობს ხალხი ხვავრიელად დახრილ დახლებით,
რაბინს ქათმებით ახორხლილი მისდევს ხახამი. . .
რახილ, მითხარი, ვისთვის გინდა მსხვერპლი ახალი,
რისთვის გაზმორებს ზეზეურად სიზმართ მორევი?
ეშმაკმა უწყის საიდუმლო შენი ზრახვანი!
ქალი არ არის ქვეყანაზე შენი მომრევი!
ჩაიარა და თან წაიღო მთელი უბანი,
მშვენიერ მხევლებს შურით დარჩათ თვალი დათხრილი.
შეყვარებული, ამაყი და თავისუფალი,
ცოდვილი სულის წარსაწყმედათ მიდის რახილი.
Ирина Санадзе 16.11.2019 15:28 • Заявить о нарушении