Хто пасмеў парушыць мой спакой?
Хто прыйшоў на баль без запрашэння?
Я ўзнагароджу тых нудой,
Напалохаю ў куце з задавальненнем.
Чорнай Дамай мяне клічуць усе,
Хто на сэрцы мае цяжкі крыж.
Чорнай Дамай што вам прынясе,
Знак падобны так на знакі звыш.
Смелы і адважны, я гляджу?
Так высока галаву задраў!
Так схавайся ў замку ад дажджу,
Бо нахабствам і мяне даняў.
Ноччу я табе распавяду,
Здарылася што, з другімі тут.
Ноччу за табою я прыйду,
Каб табе часцінку даць пакут.
Патрымай дрыготкай рукой
Гаспадыню замка на вадзе.
Ты маўчыш, а смелы быў такі.
А цяпер спатыкнуўся пры хадзе.
Усіх хто любіць сутнасць прыхаваць,
Выведу на чыстую ваду.
Ты не верыш, што так можа быць
Значыць, за табой ужо іду.
Чорная Дама
© Copyright: Александр Михан, 2019
Свидетельство о публикации №119101201687
Свидетельство о публикации №119101201687
Рецензии