Тициан Табидзе - Я у Арагви убит злодеем
Пройден Черкесск - на землю родную
Я, наконец, ступил у Дарьяла,
Терека скудную каплю смакую,
Встречу с судьбой душа предрекала.
Рваное небо рухнуло оземь,
Вслед небесам – ледовая крона,
Я, очумев от Дарьяла, слёзы
Терской водой смываю студёной.
Взор свой в алмазную бездну вперя,
Вновь за спиною демона чую,
Мускулы вижу гигантского зверя,
Сзади удавку стальную зрю я.
Знаю, мне выпала доля лихая,
Сам заслужил я её, как видно,
Не пустозвон я, верь, дорогая,
Чтоб красоваться здесь суицидом.
Но увлекает наудалую
Необозримое это ущелье,
Ты же, как женщины все, ревнуя,
И на него глядишь с подозреньем.
Стал бы и я послушником скромным -
Пусть меня барс растерзает в клочья,
Я до предела тобой наполнен,
Только слезами залиты очи.
Я был готов шагать не робея,
Сердце открыв сестре или брату,
Но у Арагви убит злодеем,
Ты в моей смерти не виновата.
***
© Copyright: Ирина Санадзе, 2019
Свидетельство о публикации №119091800685
Свидетельство о публикации №119091800685
Рецензии
ტიციან ტაბიძე - მე ყაჩაღებმა მომკლეს არაგვზე
ჩამომრჩა უკან მე ჩერქეზეთი,
ვუახლოვდები ჩვენსკენ დარიალს,
დამშრალი თერგი ერთი წვეთია,
მაგრამ ზღვასავით გულზე გადიარს.
წამექცა თავზე ცა გარღვეული,
და ცაზე კიდევ სხვა მყინვარის ცა,
და დარიალით გადარეული
თვალებს ცრემლების თერგი მირეცხავს.
და გადავყურებ ალმას უფსკრულებს,
კვალდაკვალ ჩემი დემონი მომდევს,
ვხედავ გიგანტის შოლტის მუსკულებს
და რკინის ბაწარს, ყელზე რომ მომდებს.
ვიცი მომელის მაინც ეს ბედი,
და ისიც ვიცი ჩემზე ახია
ძვირფასო, არ ვარ, იცოდე, ყბედი,
ან თავის მოკვლა რა ტრაბახია.
მაგრამ მიტაცებს ქარიშხალივით
ამ თვალუწვდენი ხრამების ფსკერი,
ვიცი, ქალი ხარ, ყველა ქალივით
ვიცი, ამასაც ეჭვით უცქერი.
მინდა, რომ ვიყო მწირი გულადი,
საშინელ ღამეს ვეფხვი რომ დაბდღვნა,
ვარ ავსებული შენით გულამდე
და მოვარდნილი ცრემლების წარღვნა.
მინდა მოვიფრთხნა ამ შარაგზაზე,
მინდა გავიხსნა გული ალალი,
მე ყაჩაღებმა მომკლეს არაგვზე,
შენ ჩემ სიკვდილში არ გიდევს ბრალი.
Ирина Санадзе 18.09.2019 03:56 • Заявить о нарушении
ჩამომრჩა უკან მე ჩერქეზეთი,
ვუახლოვდები ჩვენსკენ დარიალს,
დამშრალი თერგი ერთი წვეთია,
მაგრამ ზღვასავით გულზე გადიარს.
წამექცა თავზე ცა გარღვეული,
და ცაზე კიდევ სხვა მყინვარის ცა,
და დარიალით გადარეული
თვალებს ცრემლების თერგი მირეცხავს.
და გადავყურებ ალმას უფსკრულებს,
კვალდაკვალ ჩემი დემონი მომდევს,
ვხედავ გიგანტის შოლტის მუსკულებს
და რკინის ბაწარს, ყელზე რომ მომდებს.
ვიცი მომელის მაინც ეს ბედი,
და ისიც ვიცი ჩემზე ახია
ძვირფასო, არ ვარ, იცოდე, ყბედი,
ან თავის მოკვლა რა ტრაბახია.
მაგრამ მიტაცებს ქარიშხალივით
ამ თვალუწვდენი ხრამების ფსკერი,
ვიცი, ქალი ხარ, ყველა ქალივით
ვიცი, ამასაც ეჭვით უცქერი.
მინდა, რომ ვიყო მწირი გულადი,
საშინელ ღამეს ვეფხვი რომ დაბდღვნა,
ვარ ავსებული შენით გულამდე
და მოვარდნილი ცრემლების წარღვნა.
მინდა მოვიფრთხნა ამ შარაგზაზე,
მინდა გავიხსნა გული ალალი,
მე ყაჩაღებმა მომკლეს არაგვზე,
შენ ჩემ სიკვდილში არ გიდევს ბრალი.
Ирина Санадзе 18.09.2019 03:56 • Заявить о нарушении