Васасский марш 1864 Закария Топелиус

В краю просторном - Похьянмаа,
Где моря, пенных рек волна, -
Наш дом, владенья наши здесь,
Мы - как густой еловый лес!
Косить мы травы мастера,
Не вянем мы среди зимы,
И в захолустье стойки мы.

Как волны тысячи озёр,
Стекаемся мы в наш простор,
В заветный край - приют родной,
Под солнцем в небе, дорогой.
Когда же близок наш закат,
Живём одним: мы все хотим
Под небом здесь лежать родным.

А если финский край в беде,
То север наш страну в нужде
Не бросит, и среди болот
Минуют грозы всех невзгод!
Ты пробудись, родной наш край!
Наш Север, всех нас ждёт успех
И ждёт детей свершений век!

Перевод - 2016-19

Оригинал (на шведском яз):

I h;gan nord v;r vagga stod
vid stormigt haf och skummig flod.
Vi v;xte upp ur frostig b;dd
som vintergran, i drifvor kl;dd.
Han st;r s; gr;n
i hvita sn;n,
han reser stark
sin kronas park
ur armod och ur ;demark.


Som tusen v;gor sammang;
kring Finlands bygd i g;rdel bl;,
s; m;tas hj;rtan, m;tas namn,
o, fosterland, uti din famn.
        Att b;ra glatt
        din fanas skatt,
        att k;mpa med
        i fr;msta led
var f;ders bragd, var Vasa sed.


V;rt land! V;rt finska fosterland!
Din fasta botten ;r v;r strand.
S; l;r oss bli din starka vall,
som havets v;g ej bryta skall.
        Sl; h;gt, v;r barm!
        V;x stark, var arm!
        V;x stor i skygd
        av s;ners dygd,
v;r h;ga nord, v;r finska bygd!

Финский перевод (Алпо Нопонен, 1898):

1. Miss' laaja aukee Pohjanmaa,
veet merten virtain vaahtoaa,
me siell; maassa hallojen
niin kasvoimme kuin kuuset sen:
Ei niit; s;; voi s;ikytt;;,
ei kuihtumaan saa talvetkaan
|: ei puute, kurjuus korpimaan, :|
ei kuihtumaan saa talvetkaan
ei puute kurjuus korpimaan.

2. Kuin aallot j;rvein tuhanten
k;y rannoillamme yhtehen,
niin liittohon my;s meid;t saa
sun nimes', kallis synnyinmaa.
Jos vainomies sun sulkis ties,
niin kuolemaan me taistellaan
|: kuin Vaasan urhot ainiaan, :|
niin kuolemaan me taistellaan
kuin Vaasan urhot ainiaan.

3. Et turvatta, sa Suomi j;;,
on vankka pohjas ranta t;;,
ja muuris meid;n olla suo,
jot' eiv;t myrskyt maahan luo.
Pois unteluus ja hervakkuus!
Niin onnehen maan pohjoisen
|: vie kunto, ty; sen poikien, :|
niin onnehen maan pohjoisen
vie kunto ty; sen poikien.