Што з імем табе маім?
Яно памрэ, як тлум растайны
Ад хвалі, лятонцай на бераг дальні,
Як гук начэй у лесе глухім.
Яно на памятным лістку
Пакіне мёртвы след, падобны
Узору надпіса труны жалобнай
На моў, незразумелым завітку.
Што ў ім? Забытае даўно
Увасабленне дзей пякотных,
Тваёй душы не дасць яно
Той чысціні, тых дум высотных.
Ды ў дзень згрызот, як ціш замкне,
Прагавары, дзе свет вякуе;
Скажы: ёсць памяць пра мяне,
Ёсць недзе сэрца, дзе жыву я...
(1799~1837)
А. С. Пушкин. Што з iмем табе маiм?
© Copyright: Виктор Шатило, 2019
Свидетельство о публикации №119073007939
Свидетельство о публикации №119073007939
Рецензии