Ян Лехонь. Небожественная комедия

Небожественная комедия

Лазурное озеро. В город дорога.
Игра мандолины да песенка чья-то.
Граф Зыгмунт в плаще байронически строгом
рвёт розу кровавую в белых перчатках.

В тылу на закате желтеют руины...
Ах, нежным зефиром некстати задета,
шелковая шалька усталой Дельфины
запуталась в терниях стана рассвета.

Граф Зыгмунт шепнул: «Вот и кончилось лето».
Вечор ни словечка они не сказали.
Во сне ему: тризна, руины, комета,
чужие– но чьи же? недальние дали. 

перевод с польского Терджимана Кырымлы

 
Nie-Boska Komedia

Plynie wloskie jezioro lazurowa woda,
Piosenka gdzies zabrzmiala wsrod ciasnej uliczki,
Hrabia Zygmunt ubrany romantyczna moda
Krwawa roze przez biale zrywa rekawiczki.

A za nim zachod slonca i zolte ruiny,
I nagle od lekkiego zefiru powiewu
Jedwabny szal sie z ramion osunal Delfiny
I zaplatal w galazkach cierniowego krzewu.

I wtedy on wyszeptal: «Ach, to koniec lata».
I wiecej juz w ten wieczor nie mowili z soba.
A w nocy ujrzal nagle okryte zaloba
Okopy Swietej Trojcy i ruiny swiata.

Jan Lechon

прим. перев.:
Okopy Swietej Trojcy (dawniej Okop Gory Swietej Trojcy)– twierdza bastionowa nad Dniestrem,
u ujscia Zbrucza, zalozona w 1692 roku przez hetmana Stanislawa Jana Jablonowskiego, wzniesiona
wedlug projektu Tylmana z Gameren. Okopy mialy blokowac komunikacje polozonego w odleglosci
23 km osmanskiego garnizonu Kamienca Podolskiego z Moldawia, skad wyruszaly konwoje z zaopatrzeniem
dla Kamienca. Twierdza Okopy sw. Trojcy utracila znaczenie militarne po zawarciu pokoju
w Karlowicach (1699), w wyniku ktorego Rzeczypospolita Obojga Narodow odzyskala Kamieniec Podolski.
(из польской Википедии)
там же:
Nie-Boska komedia– dramat romantyczny Zygmunta Krasinskiego napisany w roku 1833,
wydany w 1835 w Paryzu (pozniej wielokrotnie wznawiany).
Poczatkowo utwor mial nosic nazwe Maz i byc pierwsza czescia trylogii.