Ян Лехонь. Соболь и дева

Соболь и дева

В лес пойти погулять бы: уж вечер сгустился:
бледно-жёлтая звёздочка тянется в выси
над безмолвно-шумливой древесною былью.
Крикам птичьим внемля, затаюсь у пруда я,
и по многим летам по любви не страдая,
чьи-то прелести высмотрю: белые, или...

Много взыбилось в сердце вещей позабытых!
В ароматах цветов под крыльцом побродить бы
до тумана молочного первого смора,
и в лесу как чужой- ах, не наша утеха!
буду звать не тебя- отзовётся ли эхо?
после в «Соболь и деву» вчитаюсь в который.

перевод с польского Терджимана Кырымлы
прим. перев.: Sobol i panna. Cykl mysliwski– powiesc obyczajowa Jozefa Weyssenhoffa (1860–1932),
wydana po raz pierwszy w 1911 roku. Obok romansowego watku i nielinearnej fabuly
zawiera opisy zycia ziemianskiego na Litwie kowienskiej,
opiewa urode krajobrazow litewskich, uroki lowiectwa i milosci.(из польской Википедии)

 
Sobol i panna

Pojde teraz do lasu, juz wieczor zapada
I pierwsza wsrod tysiaca wschodzi gwiazda blada
Nad drzewa rozszumiale wielka nocna saga,
Poslucham krzyku ptactwa, co tutaj sie roi,
A moze tez wypatrze, jak starszym przystoi,
Kapiaca sie w jeziorze jakas pieknosc naga.

Za duzo na mnie naszlo rzeczy zapomnianych!
Wsrod woni nocnych kwiatow pod gankiem rozsianych
Bede chodzil, az mgly sie znad wod wzniosa ranne,
I w ciemnym obcym lesie, jak w naszej dabrowie,
Bede wolal i sluchal, czy echo odpowie,
A pozniej bede czytal «Sobola i panne».

Jan Lechon 


Рецензии