Што пакiнем?

Есць адно папярэджанне (чур, не прымаць за "ку-ку"!).
Гэта тычыцца жарсцi да глупай гульнi ў вершаплецтва.
Асцярожней, паэцейкi, з вершамi: ў кожным радку,
немаведама як, нараджаюцца словы прароцтваў.

Хто нам iх дасылае i скуль, адказаць не магу,
але факт застаецца, як кажуць даследчыкi, фактам:
ува сне i наяве, у ступары i на бягу,
мы iх "чуйкай" прымаем — i "посцiм", бы ўласныя, — раптам.

I хаця не заўжды вокамгненна змяняем жыцце,
як кругi па вадзе ад каменчыкаў, кiнутых з сiлай,
разыходзiцца моц новатворная — хваляй — на ўсё.
I за ей трансфармуецца люстра паверхнi застылай.

"НаваЯнае у сэрцах" i стаўшае сказам жыве!
А таму... не спяшяючы мовiць, падумаем, браце!
Што пакiнем праграмаю блiжнiм сваiм i сабе?
Какафонiю? Буру? Цi лад — i ў сусвеце i ў хаце?

Дык давайте адсейваць усе, што нястройна гучыць
i чаго не жадам сабе i, шчэ болей, нiкому!
Веры вам i любвi! I "сто лят" вам у радасцi жыць!
I свята i цяпла вашым сэрцам i вашаму дому!

30.06.2019