адну цябе кахаю,
пунсовенькая кветка,
зліваючыся з краем,
дзе ўсе гуляюць рэдка.
дні без цябе – вуголле
ля вогнішча, што згасла,
і ціха ноч скуголіць,
ірве душу фугасам.
смялейшым буду зноў я –
пабудзь жа да світання,
мы прыйдзем да высновы,
а раніцай устанем.
(пер. 2019)
2. ранняя
© Copyright: Алесь Дворяков, 2019
Свидетельство о публикации №119062906311
Свидетельство о публикации №119062906311
Рецензии