Час кружыць карагод, што ні рабі.
Дзень сёньняшні зь мінулым таньчыць танга.
Што выпусьціў у свет і што згубіў –
Вяртаецца няўмольным бумерангам.
Вяртаецца і ў сэрца б’е як сьлед
Прароненае ў злым запале слова.
Вяртаецца замоўчаны сусьвет
Забытых моў, народжаных нанова.
Вяртаецца адрынуты кашмар,
Каб з нас ніхто ня быў непакараны.
Вяртаецца міраж дарэмных мар,
Мана эпох, натоўпаў і тыранаў.
Час – графаман, сабою п’яны ў дым,
Адно і тое ж год за годам піша…
І толькі ты ня вернесься ў гады
Спакойнае разьмеранае цішы.
Жнівень, 2018.
Вяртаньне
© Copyright: Карпенка Аляксей, 2019
Свидетельство о публикации №119062200230
Свидетельство о публикации №119062200230
Рецензии