Маўчыць паўсонны далягляд,
Прыціснуты нябёсным краем.
Размыла ўсе шляхі назад
Гадзін і дзён нуга густая.
Няхай бязглузда страшыць ноч,
Хай дзень праменьнем не акіне –
Цяпер ня збочыш. Кроч ды кроч
Па вузкай вымаклай сцяжыне.
Плячу ня цяжкі груз крыжа.
Аддацца шляху – на магіле.
Не азірайся. Хай імжа
Хавае пройдзеныя мілі.
Чэрвень, ліпень, 2018.
***
© Copyright: Карпенка Аляксей, 2019
Свидетельство о публикации №119062200152
Свидетельство о публикации №119062200152
Рецензии