Леопольд Стафф. Живой последыш поколенья...

Живой последыш поколенья
я хоронил друзей любимых,
я видел жизни преставленья–
и сам менялся с нею, с ними,

стоял за право и свободу,
братался потом с трудным делом,
любил людей, любил природу,
смотрелся в будущее смело,

и не тянулся выжить в бронзе
взопреть на трубах и литаврах:
по мне– стихи по вашей прозе
да слава тихая недаром.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Ostatni z mego pokolenia,
Drogich przyjaciol pogrzebalem.
Widzialem, jak sie zycie zmienia,
I sam jak zycie sie zmienialem.

Czlowiek iam kochal i przyrode,
W przyszlosc patrzylem jasnym okiem,
Wielbilem wolnosc i swobode
Zbratany z wiatrem i oblokiem.

Nie wabil mnie spizowy pomnik,
Rozglosne traby, huczne brawa.
Zostanie po mnie pusty pokoj
I malomowna, cicha slawa.

Leopold Staff


Рецензии