Надежда Петручук. Бежит, бежит железная дорога
Стучат колеса. Я смотрю в окно.
Со мной немая спутница – тревога,
Попутчица навязчивая, но
Не обойтись в дороге без волнений.
А поезд мчится, обгоняя страх,
И ветер – теплый, радостный, весенний -
Высушивает слезы на щеках.
Какие ждут неведомые дали?
В чужом краю какая будет жизнь?
Сейчас о том узнаю я едва ли.
Стучат колеса. Поезд вдаль бежит.
Перевод с белорусского языка
Чыгуначнаю стужкай шлях віецца
Чыгуначнаю стужкай шлях віецца,
Ізноў імчыцца хуткасны цягнік.
Да мэты прагна пасажыр імкнецца,
А колы часу свой вядуць адлік.
Трывога – спадарожнік неад’емны,
Але ласкава так казыча твар
Вясновы ветрык, цёплы і прыемны,
Што з сэрца раптам знік увесь цяжар.
І што ў чужой краіне напаткае?
Загадка… Таямніца… А цягнік
Імчыць наперад, хуткасць набірае,
Вядзе бясконцы кіламетрам лік.
Свидетельство о публикации №119060302994