Кшиштоф Бачиньски. К пальцам струны примёрзли...

К пальцам струны примёрзли
криков тихих былинок
гробов лирников возле
взрослых до срока– клином.

Реки огня стали
подо льдом-багряницей.
Пламенны сны в стали:
рубка голов снится.

Что тебе? Стужей кряду
мир как труха сыпкий.
Стреляных глаз ядра
Сердце– не снег, скрипом.

Всякий– колонна гробу
песен своих, мёрзлый–
что ещё? Час пробил
смерти– отставь грёзу.

Град соляной или
слёзы всохли в песчинки?
Болью земля зреет было
мужей нас, из мальчишек?

перевод с польского Терджимана Кырымлы



Do palcow przymarzly struny
z cienkiego krzyku roslin.
Tak sie dorasta do trumny,
jakesmy w czasie dorosli.

Stanely rzeki ognia
sciete kra purpurowa;
po nocach sen jak pochodnia
straszy obcieta glowa.

Czegoz ty jeszcze? W mrozie
swiat jest jak z trocin sypki.
Oczu stezalych orzech.
To snieg, to nie serce tak skrzypi.

Kazdy– kolumna jestes,
na grobie piesni wlasnych
zamarzly. Czegoz ty jeszcze?
To smierc– to nie wlosy blasku.

To soli kulki z nieba?
Czy lzy w krzemien twarzy tak wrosly?
Czy ziemia tak bolem dojrzewa,
jakesmy w czasie dorosli?

Krzysztof Kamil Baczynski


Рецензии