Ізноў чырвоны чай
І чорны, і зялёны.
Маланкаю ў вачах —
Гарачыя праклёны.
Плыве цудоўны пах
Засушанага лісця.
Я разбіраю дах,
Бо пары трэба выйсце.
Дый годзе, няўжо чай?
Ды са звычайнай парай?
Не, на маіх вачах
Душа сыходзіць з вара!
І мёртвая вада
Цяпер ліецца ў шклянку,
Каб для людзей з ільда
Не ўстала сонца ў ранку.
Каб ледзяным вачам
Не ўбачыць свет вясновы,
Я п'ю зялёны чай
І чорны, і чырвоны.
Варажба
© Copyright: Дарья Дорошко, 2019
Свидетельство о публикации №119040904792
Свидетельство о публикации №119040904792
Рецензии