Табе ў сэрцы я месца знайшоў,
Новы Пагост,побач ля Бога.
Куды я не брыў,дзе б не ішоў,
Да твайго вярнуся парога.
Так,відаць ужо вызначыў лёс,
Так у жыцці наканавана.
Да спадобы мне тут вербалоз,
Што чароту шэпча закахана.
Дзе да вёскі,падступае лес,
І там мёдам пахнуць верасы.
Дзе царква і касцёл да нябес,
Аднолькава звоняць у званы.
Дзе стракатую квецень лугоў,
Вясной месяц-май акідае.
Не шкадуе зязюля гадоў,
Мне днём кувае і кувае.
Дзе да ранку сакрэты свае,
Ліпы ціха шэпчуць аблокам.
Іду і радасна на сэрцыв мне,
Святлее здаецца навокал.
І не верыцца,што гэта Пагост,
У снах сніцца мне без падману.
Так відаць,ужо вызначыў лёс,
Так у жыцці наканавана.
Так у жыцц наканавана
© Copyright: Николай Богданов 6, 2019
Свидетельство о публикации №119040608908
Свидетельство о публикации №119040608908
Рецензии