Запампую ў аблокі жаданні:
На цябе хай пральюцца дажджом,
Самым моцным, ліўнёвым каханнем,
Самым добрым, бязвоблачным сном.
Ты прачнешся ранкам імжыстым,
У той час, як разносісты хор
Праспявае нам песню найчыстую
Пад раскаты нябеснага мора.
Як жар-птушка крылом, дакранешся
Да майго закаханага сэрца,
На ўсмешку ў адказ усміхнешся,
За сабой зачыняючы дзверцы.
Я за ручку дзвярэй ухаплюся,
Каб адчуць след тваёй далані.
Сам сабе я шапчу і малюся:
"Затрымай ты яе, дагані!"
Развiтальны
© Copyright: Николай Карташевич, 2019
Свидетельство о публикации №119032307041
Свидетельство о публикации №119032307041
Рецензии