Вясна ўсміхаецца гасцёўна --
Жыве чаканнем перамен.
Яе спадзеў зіма не сцёрла.
Снягі сышлі. А што ўзамен?
Свабода, Праўда, Незалежнасць --
Жывуць асобна людзей.
Яны душы зямной належаць,
Належаць тым, хто рэй вядзе.
Ці не таму так сэрца б'ецца,
Бруяць вясновыя радкі?
Я ў той вясне шукаю сэнсу,
Надзеяй дыхаю ракі.
І ў хвалях гордага цячэння
Шукаю выйсце з багны той,
Што паглынула ў час вячэрні
Вясну жыцця, зямлі настой.
На першацвеце ранняй вішні
Я колер радасці сустрэў:
З ім на свабоду праўда выйшла
І расцяклася ў кронах дрэў.
***
© Copyright: Валерий Познякевич 2, 2019
Свидетельство о публикации №119032302635
Свидетельство о публикации №119032302635
Рецензии