Сын

       Ханни Михаэлис

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

С тех пор паук околдовал
меня сетями перламутра, -
он сон и сына нам давал
такого, как нам было нужно.

Глаза, что ловят солнца свет,
чисты и ясны как слеза,
ничем не замутнён ответ:
они до смертного греха.

И речь наивна и мудра.
И голосок ласкает уши.
Его душа полна добра
как нерождённые все души.

Зачем мои немеют руки
к нему тянуться в упоении?
Зачем будить его для муки
земного тусклого мгновения?

Ему не видеть никогда
меня безделицей субтильной.
Любимый, знаем навсегда:
не станем, кто его родили.

С нидерландского


       Hanny Michaelis

Het kind

Sedert de droomspin mij omspon
met duizend parelende webben,
zie ik hem spelen in de zon, -
het kind dat wij nooit zullen hebben.

Zijn ogen die het zonlicht vangen,
zijn klaar en helder als kristal
en onvertrubeld door verlangen:
ogen van voor de zondeval.

Hij glimlacht schuldeloos en wijs.
Zijn vogelstem streelt licht mijn oren.
Zijn wereld is het paradijs,
want hij is rein en ongeboren.

Ik mag mijn armen niet uitstrekken,
hem smekend met ons mee te gaan.
Waarom ook zouden wij hem wekken
tot een ontluisterd, aards bestaan?

Nimmer zal hij behoren bij
de uitgebloeiden, de verdorden
en nimmer lijden zoals wij
die nooit zijn ouders zullen worden.