Мая iснасць

*
Ад панскай Польшчы выхаванне
я атрымаў,  бо быў ляўша;
чужыя вершы ў добрым стане
пераліцоўваю спярша.
*
Мая існасць, як скарб аратага,
дзе кроў за праўду ў жылах стыла,
і ў адметнасць ад гарбатага
мяне не выпраміць магіла.
*
Мая натура здабыта ў поце
і паявілася на гэты свет дэ-юрэ,
бо ляпіў яе Бог падчас безрабоцця
і атрымалася, як бачыце, халтура.
*
Цаню людзей за крык “Гарым!”,
за сэрца боль падчас адчаю,
калі пячэ ім болш, чым тым,
якіх публічна абражаюць.
*
Вастрыню люблю слоў, найперш, шлюбных,      
што бруяцца пад лозунгам “Значна!”,
дзе маўчанне,  як прызнак разумных,
калі лепшай прыкметы не бачна.
*
Мой сябра іншай, чым я, пароды –
з абоймы знаўцаў жыцця хлебнага:
мяне хвалюе тайны гук прыроды,
яго – прырода гуку патаемнага.
*
Люблю да слёз праполваць згадку
з людской жыццёвае ракі:
жывём надзеяй мы спачатку,
пасля – надзеяй на вянкі.
*
Час ад часу чую галасы:
а мо й табе пазычыць розуму Сакрата?
І з галавы ўцякаюць валасы,
як пацукі з падбітага фрэгата.
*
Натхнення вочы мне пазычылі,
бо радуюся шчыра з ўсяго;
мае гады мой розум павялічылі,
але й залішне аслабілі яго.
*
Мой розум крышачку цяжарны,
звініць ад ранку, як струна:
вакол лунаюць думак хмары
і не сядае ні адна.
*
Люблю вясновы сняжок хрупкі,
які капеж пад коптур п’е,
і ў галаву прыходзяць думкі
і не знаходзць там мяне.
*
І што цяпер?  Курыць я кінуў,
а жонка піць не дазваляе, –
рабіць вясёленкую міну,
што позва ў рай даўно чакае.
*
Учора пабег запламбіраваць зуб,
і смех разабраў да ўпаду:
цягаю штодня маёй прышласці труп,
што мае такую ўладу.
*
Хацелася ўлюбляцца і любіць,
каб выбраў лёс сваю дарогу,
парой хацеў і кімсьці быць,
але не стаў і дзякуй Богу.
*
Гарыкі Ігара Губермана,аб'яднаныя
ў адну групу паводле іх аснаўной думкі.
Пераклаў на беларускую мову
 Мечыслаў Курыловіч.


Гарики на языке оригинала
*
Чужими мыслями пропитан,
и, чтоб иметь на них права, –
поскольку в честности воспитан –
перешиваю их сперва.   
*
Духом прям и ликом симпатичен,
очень я властям своим не нравлюсь,
ибо от горбатого отличен
тем, что и в могиле не исправлюсь.
*
Заметным личным качеством отмечена,
беспечна и проста моя натура,
меня Творец ваял от делать нечего,
и вылепилась редкая халтура.
*
Пока я немного впитал с этих стен,
их духом омыт не вполне,
ещё мне покуда больнее, чем тем,
кого унижают при мне.
*
Я люблю, когда слов бахрома
золотится на мыслях тугих
а молчание – признак ума,
если признаков нету других. 
*
Мой друг – иной, чем я, породы
ввиду несходства чрезвычайного:
мне дорог тайный звук природы,
ему – природа звука тайного.
*
Люблю эту пьесу: восторги, печали,
случайности, встречи, звонки;
на нас возлагают надежды в начале,
в конце – возлагают венки.
*
В нас что ни год — увы, старик, увы,
темнее и тесней ума палата,
и волосы уходят с головы,
как крысы с обреченного фрегата.
*
Я кошусь на жизнь веселым глазом,
радуюсь всему и от всего;
годы увеличили мой разум,
но весьма ослабили его.
*
Мой разум, тусклый и дремучий,
с утра трепещет, как струна:
вокруг витают мыслей тучи,
но не садится ни одна. 
*
Люблю апрель – снега прокисли,
журчит капель, слезой звеня,
и в голову приходят мысли
и не находят в ней меня.
*
Чего ж теперь? Курить я бросил,
здоровье пить не позволяет,
и вдоль души глухая осень,
как бомж на пенсии, гуляет.
*
Вчера я бежал запломбировать зуб,
и смех меня брал на бегу:
всю жизнь я таскаю мой будущий труп
и рьяно его берегу.
*
Хотелось быть любимым и любить,
хотелось выбрать жребий и дорогу,
и кем-то я хотел порою быть,
кем не был и не стану, слава Богу.