Ностальгия по потеряным душам

КОММУНУ СТЕРЛИ
                - СВОБОДУ ДАЛИ,
А ДУШИ ПАЛИ,
               СМЕХ–ДОЛГ… – ПРОПАЛИ!

Где радость жизни,
                где уваженье,
Куда ни глянь
            - лишь униженье!

А Я ХОЧУ
               - КАК БЫЛО РАНЬШЕ:
Пусть был бесправным               
                и голодранцем…

Но я доволен:
               - МЫ ВСЕ ТАКИЕ!
Мне б в руки знамя
                - ГОТОВ НЕСТИ Я!

Я был никем,
                а думал - ВСЕМ!
Я КРАСНЫЙ В ДОСКУ
                - гордился тем!

И был согласен
                с таким обманом!
Я был хоть трезвым,
                но - наркоманом!


Призыв: «ВПЕРЕД!»…
           – Я ШЕЛ НА ДЗОТ!
ВЕДЬ РЯДОМ ШЕЛ…
                - РОДНОЙ НАРОД!

Я Ж ЗА НАРОД
                – «В ОГОНЬ И ВОДУ»!
Таких, как я
            – ПОЛНО НАРОДУ!

КОРЧАГИНЫМ НАС ВОСПИТАЛИ,
НЕСЛИ МЫ ЗНАМЯ И НЕ РОПТАЛИ!

Но знамя наше…
                -  Р А С Т О П Т А Л И :
ВСЕ БЫЛО ПЛОХО,
                А МЫ… - НЕ ЗНАЛИ!

***
НО…
         ЧТО ИМЕЕМ
                - ЗА ЧТО СРАЖАЛИСЬ???!:
- как были голы
                - так и остались!

ВОРЬЕ, ЧТО БЫЛО
                -  подразрасталось:
МЫ «СОЗИДАЛИ»…
                - а им досталось!

Мы дружны были
                - мы все братались,
Нас поделили
                - мы передрались!

Мечтой мы жили
                - И С НЕЙ РАССТАЛИСЬ…
Надежды нет…
                - К О М У  М Ы  С Д А Л И С Ь!!!

И до сих пор
я не пойму,
Чего хочу
и чем живу!

Ведь чем я жил
               – у нас отняли,
Ну, а взамен
                – НИЧЁ... НЕ ДАЛИ...


10.06.2018г.


Рецензии