Надзей маіх зямное кола
Дарогі мерае штодзень.
Мая жыццёвая падкова
Мяне да існасці вядзе.
А існасць там, дзе ёсць каханне,
Гарыць агеньчык уначы.
І дзе ад вечара да рання
Гукае думкі далячынь.
Парыж, Венецыя, Афіны --
Сустрэч цікавых не злічыць!
І толькі кут, што сэрцу мілы,
Трывогі здольны залячыць.
Яму я ўдзячны той дарогай,
Што пралягла праз творчы лёс.
Мая зямля -- крупінка Бога.
Я да яе жыццём прырос.
***
© Copyright: Валерий Познякевич 2, 2019
Свидетельство о публикации №119030800449
Свидетельство о публикации №119030800449
Рецензии