Пра гады жыццёвыя, на белым гэтым свеце,
Не кувай зязюля раніцай у лесе.
Няма болей радасці – дарагое стала на патрэбу
І жыццё само, і кавалак хлеба…
Ад жыцця такого і ад гэтай долі,
Без цябе зязюля сумна на душы і у сэрдцы болі.
Кожны дзень турботы, як пражыць той дзень-
Не пазнаць хваробы, не сатлець, як пень…
Не кувай зязюля
© Copyright: Сергей Веремеюк, 2019
Свидетельство о публикации №119020804870
Свидетельство о публикации №119020804870
Рецензии