Унясi мяне у бела-снежныя далi,
Дзе сняга у пралесках растаюць,
Дзе капелi калярова гукаюць,
Дзе вясна у зiме почываюць,
Абымi нежна-моцнымi крыламi,
I паветра схiне у зямлiцэ,
I вачыма зачыняцца на хвiлiнку...
Будзем пранаю дыхаць...
I тварыць на Зямле навальнiцы,
Штобы ружамi рдзелi сунiцы...)
Пацалуй мяне... Моцна-крэпка,
Штоб адчулась у вабодвух надхненне...
Пацалунак
© Copyright: Татьяна Старолатко, 2019
Свидетельство о публикации №119011309278
Свидетельство о публикации №119011309278
Рецензии