К Рике

       Пит Паалтенс
        1835-1894

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

Свидание подарит только раз
Нам в поезде коварная судьба.
Два поезда столкнутся, и тотчас
Нас разлучат, принцессу и раба.

И что за встреча - длилась только миг -
Определила жизненный мой путь.
И если то мгновения, и их
Как поезда обратно развернуть?

Принцесса, значит, локон белокур -
Затмила даже ангелов черты -
Зачем же реки синие текут,
Из глаз лучи? Не наводнение ты!

Зачем лишь молнией в пути мелькнуть,
Не потянув спасительный стоп-кран?
Нет, жаркие объятия сомкнуть
И поцелуем наградить стократ!

Но, Рика, ты боишься катастроф?
И в смерти мне блаженства не испить,
В аду дорожном - грохот, треск и кровь -
Вдвоём с любимой погребённым быть?

С нидерландского


       Piet Paaltens

Aan Rika

Slechts `eenmaal heb ik u gezien. Gij waart
Gezeten in een sneltrein, die de trein,
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.

En toch, ze duurde lang genoeg, om mij,
Het eindloos levenspad met fletse lach
Te doen vervolgen. Ach! Geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.

Waarom ook hebt gij van dat blonde haar,
Daar de englen aan te kennen zijn? En dan
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan!

En waarom mij dan zo voorbijgesneld,
En niet, als `t weerlicht, `t rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?

Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegtramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder hels geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door `een trein?