Я сяджу ў маёй маленькай хаце,
Бойка чыкае гадзіннік на вакне,
Цёпла ў родных сценах і ўтульна,
І нічога больш не трэба мне.
Давядзецца часта быць у дарозе,
У далі ад роднага кутка.
У лютым пабялееш на марозе,
Улетку мучыць смага, спяката.
Зморышся, ледзь-ледзь прыйдзеш дадому,
Аж здаецца, як дабраўся жыў.
Роднае цяпло адразу зніме стому,
Адпачнеш і набярэшся сіл.
Я сяджу ў маёй маленькай хаце,
Бойка чыкае гадзіннік на вакне.
Як прыемна ведаць, што ты дома!
І кутка мілей няма нідзе.
Дома
© Copyright: Анжелика Королевич, 2018
Свидетельство о публикации №118122009186
Свидетельство о публикации №118122009186
Рецензии