Святая любоу

Гады мінаюць і няма
Даўно маей матулі.
Мяне ніколі больш яна
Да сэрца не прытуліць.

І не пакліча, не гукне:
"Дачушачка, дачушка!"
Не прыляціць больш да мяне,
Да птушаняці птушкай.

І непрыкметная для нас
Матуль любоў святая
Нас суцяшае  ў горкі час,
У бядзе абараняе.

А мы матуліну любоў,
Як мае быць,прымаем
І да сівых ужо валасоў
Амаль не заўважаем.

Мы гэты скарб бярэм дарма...
Калі ўжо пасталеем,
Ды і матулі больш няма,
Тады паразумнеем.


Рецензии