Гоніць вецер пажоўклае лісце,
Хіліць вербы да самага долу.
І ляціць шэраг хмарак кудысьці,
Дуб трасецца ад холаду голы.
Задажджыла... І кроплі з надзеяй
Шпарка прыгаюць ў цёмных калюжах.
Ды адзначыць такую падзею
Не спяшаецца ясакар дзюжы.
Крык даносіць ланцуг жураўліны,
Развітальную песню спявае.
І чарот шэпча штосьці нявінна,
Успаміны падчас навявае.
Наганяе зноў восень самоту,
З жалем крочыць, хвалюе планету.
І хавае ў туманы турботы,
Каб спаткацца дастойна з Сусветам.
01.11.2018 г.
Восень
© Copyright: Ковальчук Тамара Васильевна, 2018
Свидетельство о публикации №118110100861
Свидетельство о публикации №118110100861
Рецензии