Светлы дзень устае праз заспаныя вокны,
Каб будзіць ціхім ранкам мяне і цябе,
Дожджык стукае мякка вярбою прамоклай,
Праганяючы сон, ціха лашчыцца ў шкле.
Лёгкі дзень ўзляціць за абшары аблокаў,
Перадасць нам цудоўны небёсаў настрой.
Прыйдзе ён, каб парадаваць фарбамі вока
І правесці туды, дзе збываюцца мроі.
Ясны дзень расхінуў свае белыя крылы
Па-над горадам, дзе ты, як сонца, жывеш.
Як ні мне, можа гэтаму дню, мая мілая,
Ад душы на ўвесь свет у адказ усміхнешся!
Дзень
© Copyright: Николай Карташевич, 2018
Свидетельство о публикации №118102900933
Свидетельство о публикации №118102900933
Рецензии