Шо в ыфировы робыця скризь
Мы краснеем, аж ек буракы,
Жывоты рвэмо – трэснем,
Шоб оно доказаты жывым,
Шо свінінка шэ сфежа.
От у нас на Вкраіне жыды ль
Захопылы усэ вжэ j наследство.
Но усэ трэга так розгрыбті,
Шоб граблемы j по сэрцы щ.
Так! Ваш зошыт зу7 быс чырніл?
Так мы зарыкы впрэм вам:
То тітрадь, а ны сшыток мырців,
Шо j ведь люблять етвегыj.
Я учора тут так простудывсь,
Шо j дурному у рэбра:
На тобі зь Королеву Мечты
Шэ j мыж ногы, говнешко!
Кажон думае, сам по собі
Він од Вовка спасэцьця.
Ілі шо гэто дэ в журналіст,
Шо козлів ломнять з бесом?
Смута jдэ по народах Зымлі!
Чують всі ж даж суседа.
Покыль слово ны станэ святым,
Сатана вас зажрэ вдрызг.
Бо і так можня j гэтак ваніщ
Розвырнуты од сенцав –
Но коб вышло по-нашому: в хлів
Про7 руссішэ швэjнэ.
Нету чорного. Нету і белк,
Шоб зу7 ны посывылы.
Красыть горщык крывыj всекы цецьк.
А потом вые: псыщэво!
Ты Архангела нам покажы –
От товді скажым: веруеш.
А покамысь Ёг – секта.
Ну, j УПА храпыj врежет.
Бог Едіныj жэ в нэчысці.
7вол віры?
А во – гноёвылы.
...слова у нас рускіе.
Буквы но улучшаны.
Моглы б і жучку на дулічку.
(про фото скажы: хто дэ хохлы?)
Свидетельство о публикации №118101508357