Здавiла сэрца ведзьма злая,
Говорыць у душу і грызе
I вершы за мяне складае,
Нiбы каўтун у барадзе.
I кожны дзень шукаю выйсце,
Як жыць далей, чым мне пражыць,
Ляцiць у твар гнiлое лicце,
I нехта хворы гаварыць:
Заборы, Боры,Горы, творы, шоры-
Нiчым яе не ўгаворыш…
I раптам:
Я хачу каб ты запісаў наступнае
I аднес да рэдактара:
Начны правід з’явіўся мне знанацку
I паграджае цацкай,-
Маленькі, крывагубы, злосны жыд.
Кахання ж я чакаю,
А не чорта лысага,
Калі яго спаткаю,
Дык пасаджу і высаджу…
Вядзьмарка
© Copyright: Александр Бохан 4, 2018
Свидетельство о публикации №118101408643
Свидетельство о публикации №118101408643
Рецензии