Маладзік тонкі ў небе. Дзіўлюся...
Вечар стомлены ў госці зайшоў.
Самы час.Маці Боскай малюся,
Не хаваючы думак і слоў.
Я за Маму прашу і цяпер,
Каб спакойна ёй спаць на тым свеце,
Без жальбы і без крыўды на Веру,
Там дзе зоркі гуляюць і вецер.
На Пакроў з неба Знічка зляцела,
Мільганула і некуды ўпала.
Я жаданне задумаў нясмела:
"Мама, ты?"- У адказ цішыня прамаўчала...
На Пакравы
© Copyright: Николай Карташевич, 2018
Свидетельство о публикации №118101408511
Свидетельство о публикации №118101408511
Рецензии