Жыццё -- нібыта кладка на вадзе.
Прайсці па ёй -- асэнсаваць той шлях,
Якім айчына-Беларусь ідзе,
Вяночкі ў'е ў расквечаных палях.
У кладкі той ёсць нораў і душа.
Не з кожным пагаджаецца яна
І раскрывае той адзіны шлях,
Якім народ да веры прывяла.
Тут кожны крок прамераны ў хадзе
Не так ступіў -- адразу ж упадзеш.
А пахіснешся -- значыць быць бядзе --
Застыне лёс кругамі на вадзе.
Мяне да кладкі сэрца прывяло
І песня дзён, якую чуў не раз.
Дрыжыць па-над вадою бервяно --
Тут кожны крок адмервае мой час.
Жыццё пражыць -- не кладку перайсці,
Што да Радзімы скарачае шлях.
Галоўнае -- не здрадзіць у жыцці
Дарозе той, якой Айчына йшла.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2018
Свидетельство о публикации №118101304798
Свидетельство о публикации №118101304798
Рецензии