***
Пра найменшую радзіму
Я хачу вам расказаць:
Хата, сад, гарод, і спіну
Нават некалі падняць.
Абкапаў радок клубніцы,
Побач – трохі прысадзіў.
Пра прыроды таямніцы
Нешта думаў, закурыў.
Сеў на мокрую салому,
Паглядзеў на дальні лес,
За якім грудок знаёмы –
Мамін. Бог жа – уваскрэс!
Але Бог ёсць Бог, – не маці…
Зноў рыдлёўку ў рукі ўзяў.
Як туман па сенажаці –
Успаміны. Зноў капаў...
Пра найменшую радзіму
Мне раскажуць жураўлі,
Выпрастаць бы толькі спіну,
Адарвацца… ад зямлі!
08. 10. 2018 г.
Пра найменшую радзiму...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118100809339
Свидетельство о публикации №118100809339
Рецензии