Хоть я гонды й ягня шэ зу7,

Кое-шо фсё жэ тёмым

Понімаеш лі ты наш поліськ? –
Гот! Канешне! Яешня з.
На нямецкам апщаемсик в псыщ:
Я свое – ты ше лепшеj!

Я кажу: ны включеj клавок, звір!
А Володька тіхонько
Взев да j снова своjі мні шіфткы:
Оj, да во ж, всё – готово зь.

Так і балваjсь с какімісь С3лкі ш.
А не фпрам Козерогмы.
Бо запышуть тыбэ паразітк
Дажэ j в мэ3кы вчора щ.

Кажэ, ну, я ек вытну собі
По коліньцях отвёртко,
От товді і влуплю шо крыпчіj.
Кабы сняць тую больку.

Покыль мы тут збыравсі кудысь,
Прыскавкав, гот, махоjнік:
Э, да даj но сюды фсіх Саішк!
Гэто шо, разві богы?

І вот мы тут надстроjкы знаjшов,
Гэх, вжэ j сам ды j ув ворды.
Бо ж дождёсься сь вышнів у вовків,
Коль ты j ныц ны голодныj.

Так шо вот мы какіе пынькы:
Старосьць эт вечныj поІСК!
Іскромётно всё робыць Васыль:
Ек всхотів, значыть ф коjк самк.


Рецензии