Першы верш
Склаў першы верш паэт,
Калі ў мароз закуты
Яшчэ спаў белы свет.
Каб не было падману,
Пустых, нязначных слоў,
Паэт прачнуўся рана –
У зорны час высноў.
Выў за акенцам вецер,
Нёс велізарны стос
Хмар снегавых па свеце.
Паэт жа шэпт Нябёс
У шэрані світанка
Напружана лавіў.
Ружовы колер ранка
Благаславеннем плыў,
Апавясціўшы: «Аve!».
Паэт купаўся ў ім –
Здавалася, што нават
Над ім свяціўся німб.
…І раптам зарыпела
Напружана пяро:
Радкамі на паперу
Святло Нябёс лягло.
Свидетельство о публикации №118070106109
Юрий Боровицкий 20.11.2018 00:08 Заявить о нарушении
Узаемна: з пажаданнем творчага натхнення і новых узнёслых радкоў: Святлана.
Светлана Быкова 20.11.2018 20:43 Заявить о нарушении