Чеслав Милош Искус

POKUSA

Pod gwiazdzistym niebem przechadzalem sie
Na skraju gory skad widac neonowe miasta
Z moim towarzyszem, duchem pustki,
Ktory biegal naokolo i pouczal,
Ze nie jestem konieczny, bo nie ja to inny
Chodzilby tutaj i chcial swoj
wiek zrozumiec.
Nic nie zmieniloby sie gdybym umarl dawno temu,
Te same gwiazdy i miasta i kraje
Nie moimi oczami bylyby widziane.
Trwalby jak trwa dotychczas ten swiat i dziela jego.

Odstap ode mnie, w imie Jezu Krysta,
Dosc mnie nadreczyles – powiedzialem.
Nie mnie osadzac powolanie ludzi.
A swoich zaslug i tak znac nie bede.

Искус

Я гулял под небом, полным звезд
По гребням гор, откуда видно неон городов
С моим попутчиком, духом пустоты,
Который кружил, кружил-поучал,
Что я не единственный, есть другие,
Что ходят-ходят - хотят
понять свой мирок.
Ничто б не изменилось, если б я давным-давно умер,
Те же звезды, города и земли
Видели б глаза, но не мои.
Жил бы, как жил веками, этот мир и все что нажил.

Изыди, духу, во имя Иешуа Помазанника,
Довольно мучений – я ответил.
Не мне судить людские желанья.
А что и кто я – и так знать не буду.


Рецензии