Зулмусу кёп

Къыйын къагъа гьар адамны эшигине, уьюне,
Зулмусу кёп, яс къопдура бизге энни тююнме.
Гёзъяшлары гёз тюплерин ашай энни ананы,
Йыллар басмай, янгыртса да, юрекдеги яраны.

Амал ёкъдур гётермесге, аллагь бизге язгъанны,
О дюньядан къайтма ёл ёкъ, гёрме къайтып ярыкъны.
Бирлеге тез, бирлеге геч бермеге герек жанын.
Тар къабургъа басдырабыз сыйлы къардашны санын.

Айтма сагъа сюегеним азиз мени Изашкам,
Парахатлыкъ тапсун жаны, аманат эт Аллагьгъа.
Оьзен сувдай акъдырмайлын дуа бассын гёзьяшынг.
Малайикдей гёрюп ону, женнет ёра савгъатгъа.

Посвящается Гульзаре Минатулаевой


Рецензии