Я нарадзіўся у горадзе, што колеру смарагду,
Сьвяціўся ён у ночы пад зоркаю Палын,
Нас шмат таленавітых там, ахвяраў зоркападу,
І кожны з нас ё унікум, а ў цэлым сэнс адзін...
Я ратаваўся ўцёкамі ад лішку прапановаў,
Я выбраў адзін шанец, але страціў міліён.
Смарагд цяпер у снах, нанова і нанова,
А горад быў перафарбованы ў бетон.
Гомель
© Copyright: Владислав Новожилов, 2018
Свидетельство о публикации №118060104739
Свидетельство о публикации №118060104739
Рецензии