Папараць-кветка

Папараць-кветка гукае каханне
У летнюю ноч,нiбы сон.
Чырвоная кветка цвiце на Купалле,
А ты в гэту ноч не прыйшоу!

Я выйду убасонач у празрыстай кашулi,
Пад зоркавый дождж,ахладзею...
Цябе я чакала и дужа кахала,
Щасливаю быць так хацела.

Прыпеу:

Ах,папараць-кветка,агенчык кахання,
Надзея и вера дзеучыны,
Ах,папараць-кветка,чаму ты улетку
Цвiцешь у начныя гадзiны!

Ах,папараць-кветка,як пана дачка
Нi кожны цябе дакранецца.
Купальская ночка,агенчык кахання,
Нехай ен запалвае сэрца!


Цяпер нiбы птушка без крылау,без сонца,
С параненым холадам сэрцем.
I вецер хiстае фiранку у акенцы,
А я абдымаю тое дрэвца,
Дзе ты дакранууся да гiбкага стану,
Дзе вусны,як мед ,саладзiлi.
Няужо ты забыу,як с табой па весне
Мы карагоды вадзiлi?

Прыпеу.

Якое ж яно,без кахання жыцце?
Палынная горкая ежа.
Але,ты адзiн,хiба у свеце такi!
Яшчэ я прыгожа и свежа.
Я абдыму хараством сваiм свет
I песню я зноу заспяваю.
I папараць-кветку сваю я знайду,
Каханне,цябе я гукаю!