Вясёлая прыйшла вясна,
Птушыны спеў на вуліцы.
А я іду зусім адна,
Па міламу сумуючы.
Нібы вяхоткаю з душы,
Ён сцёр маё каханне,
Калі казаў у глухой начы
Пра наша расставанне.
І здрады чорная пятля
На шыі зацягнулася.
Паўзла атрутная змяя.
Аж сэрца Ўздрыганулася.
Надоечы, я ўсё змагла
Адрыць сабе нананова -
Не трэба шчыра давяраць
Цяпер ужо нікому.
Вясна, вясна, ляці хутчэй,
Нясі сваё начынне.
Хай заспявае салавей,
У вечнасць шлях адчыніць.
З дахоўкі знікнуць ледзяшы,
Ужо хутка снег растане,
А ў пакалечанай душы
Растане і каханне.
Здрада
© Copyright: Евгения Петракевич, 2018
Свидетельство о публикации №118051105309
Свидетельство о публикации №118051105309
Рецензии