Намалюй мне, калi ласка, неба.
Тое неба, што над роднай хатай.
I куст бэзу, што цвiце вясною...
Пахне ён салодка i заўзята.
Побач намалюй пiвонi,
Белыя i пышные суквеццi.
Мама, помню, як твае далонi
Ставiлi на стол iх у букеце...
Вечарэе, пахне мецыёла,
Ты на ганку стомлена прысела.
Уздыхнеш, паклiчаш нас з сястрою,
Астывае на стале вячэра.
Намалюю я цябе з усмешкай,
Хоць у вачах тваiх заўжды турбота.
Родная матуля, я сумую,
А на сэрцы цяжка i самотна.
Намалюй
© Copyright: Татьяна Анисько, 2018
Свидетельство о публикации №118042000183
Свидетельство о публикации №118042000183
Рецензии